آشنایی با گل مریم

نام علمی: Polianthes tuberosa L
از خانواده: (Amarilidacea (Agavaceae
گل مریم گیاهی است چندساله با گلی سفیدرنگ و خوشبو، که عصارهٔ آن در عطرسازی استفاده می‌شود. در زبان انگلیسی آن را tuberose می‌گویند که از واژهٔ لاتین tuberosa به معنی ورم یا غده گرفته شده‌است. این گل، بومی مکزیک بوده و بسیار خوشبو و معطر است. این گیاه در ماه های بهار، پاییز و تابستان بسته به فصل کاشت پیاز، به گل می نشیند. گل مریم که در ایران به صورت تجارتی تولید می‌شود، به دلیل معطر بودن آن در دنیا منحصربه‌فرد است و به دلیل همین مزیت در دنیا جایگاه ویژه‌ای دارد و هر ساله مقدار زیادی از این نوع گل به سراسر جهان و بخصوص به اروپا صادر می‌شود. زیرا شرایط تکثیر و پرورش گل مریم در این کشورها وجود ندارد.
گل های مریم ممکن است کم پر، نیمه پر و یا پرپر باشند. رنگ گل مریم اصولا سفید است ولی در اثر عملیات نژادی رنگ های دیگر به آن وارد شده و خلوص آن از دست رفته است. برگ های این گیاه به تعداد زیاد به شکل نیزه ای باریک و طویل بوده و به صورت طوقه ای در سطح زمین قرار داشته و از وسط آن ها ساقه گلدهنده خارج می شود. واریته هایی از آن ابلق بوده و دارای برگ هایی با خطوط زرد یا طلایی هستند که بسیار جذاب و برای تزیین باغ مناسب است. خوشه گل آن به طول 38-14 سانتی متر و در انتهای ساقه گلدهنده قرار داشته و گلچه های سفید رنگ به صورت جفتی به تعداد حدود 30 جفت متناوب روی بخش انتهایی آن تشکیل می شود. گلبرگ های آن گوشتی و ستاره ای شکل هستند. این گیاه هم در گلدان و هم در هوای آزاد کشت می شود.
این گل معطر و زیبا نماد نجابت، پاکی و صداقت در عشق است و اگر آن را به معشوق خود هدیه دهید، به این معناست که به پاکی و نجابت او ایمان دارید. همچنین گل مریم به عنوان نمادی از خلاقیت و آفرینشی جدید معرفی می‌شود. رنگ سفید گل مریم نشانه خلوص، اصالت و صلح است. بسیاری از افراد اعتقاد دارند که گل مریم باعث دفع انرژی‌های منفی شده و باعث حال خوب در افراد می‌شود.  پس اگر شما هم می‌خواهید گلی داشته باشید که هم از عطر و بوی آن لذت ببرید و هم امواج منفی را دور کنید این گل مناسب شماست. گل مریم را برای ابراز علاقه و تشکر نیز می توان هدیه داد. امروزه گل مریم به علت ماندگاری بالا و بوی دلپذیرش در دسته گل عروس هم بسیار استفاده می‌شود.

شرایط نگهداری از گل مریم:
به طور کلی مریم به سرما حساس بوده و به همین خاطر بعد از رفع سرما باید کاشته شود و همچنین نباید عمیق کاشته شود. زیرا سبز شدن آنها چند ماه طول می کشد. عمق کاشت یعنی فاصله سطح خاک تا بالای پیاز بین ۱۰-۳ سانتیمتر است. کاشت سطحی، سبز شدن گیاه را راحت تر کرده، تولید برگها بیشتر شده و طول ساقه را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. بالعکس افزایش عمق کاشت باعث تأخیر در سبز شدن می شود، همچنین تعداد برگ در گیاه را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. در نتیجه کاهش عملکرد را در پی دارد.
نور:
گل مریم برای گلدهی مناسب باید روزانه 5 تا 6 ساعت نور آفتاب ببیند. کم بودن نور محیط و قرار گرفتن گیاه در سایه باعث گل ندادن گیاه، ریزش غنچه‌ها، رنگ‌پریدگی برگ‌ها و باریک و بلند شدن آن‌ها می‌شود.
آبیاری:
خاک گل مریم باید همواره مقداری رطوبت داشته باشد. البته نباید در آبیاری آن زیاده‌روی کنید. این کار باعث پوسیدگی ریشه می‌شود. از آن طرف اگر آبیاری گیاه کم باشد شاخ‌و‌برگ آن به رنگ سبزآبی تیره در می‌آید و کیفیت گل‌ها کاهش پیدا می‌کند. هنگام کاشت پیازها هم اول باید آبیاری کنید اما بعد از کاشت تا زمان سبز شدن آن‌ها آبیاری را متوقف کنید.
دما:
بهترین دما برای گل مریم 15 تا 29 درجه سانتی‌گراد است. این گیاه را نباید در معرض دمای پایین‌تر از 10 درجه قرار دهید زیرا باعث آسیب آن می‌شود. پیاز گل مریم هم به سرما حساسیت دارد. در فصل زمستان باید پیازها را از خاک بیرون آورده و در انبار نگه دارید. در دمای 20 تا 30 درجه سانتی‌گراد تولید پیاز به حداکثر می‌رسد.
خاک:
خاک موردنیاز مریم خاکی سبک و شنی با زهکشی بالا است. خیس ماندن خاک گیاه باعث پوسیدن ریشه‌های آن می‌شود.
کوددهی:
اگر می‌خواهید گل شما گلدهی خوبی داشته باشد و پربار باشد، کوددهی به خصوص در فصل رشد را فراموش نکنید. کود دادن به گل مریم تاثیر زیادی بر گلدهی بهتر و بیشتر آن دارد. برای تقویت گل مریم از کودهای ترکیبی فسفر پتاسیم و نیتروژن استفاده کنید.